10 juni 2015: Dagje Gerona

Het beloofde een mooie dag te worden, dus vroeg eruit en op naar de stad van de Vlieg.
Een Mythe dat een gaf zou zijn geopend van een of andere koning en dat de vliegen uit dat gragf er voor zorgde dat de vijand die de stad girona belegerde zouden hebben verdreven. Daarom zie je veel dingen met vliegen erin. Vooral souvenirs e.d.
We waren redelijk op tijd in de stad en Ernie gedirigeerd naar een parkeergarage in de buurt van het oude centrum. Kost wat, maar dan heb je ook wat.
Geen gedoe op vakantie met parkeren.
Kwamen als een mol uit de grond en ja hoor…..de zon!! Heerlijk en dat in tegenstelling tot de dag dat we aankwamen is dat toch wel lekker.
Het is hier gewoon wat wisselender. Veel bergen/heuvels en dalen dan dan heb je dat. Tis niet anders, maar voorlopig genieten van een leuke stad en het goede weer.
En beide bleek ook zo te zijn.
Een hele leuke stad om te lopen. Nou lopen…. meer klimmen met al die trappen. Ik denk dat we de hele dag door eker wel een stuk of 600 treden hebben beklommen en afgedaald. De trap naar de kathedraal alleen zijn er al 105. En voordat je op de stadsmuur bent, heb je er zeker ook al 100 te pakken en tussendoor dan van het ene niveau naar het andere elke keer wel een stuk og 10 a 15. Pfff we hadden plofkuiten aan het einde van de dag. Zeker de volgende dag hahaha.
Mare respect voor het meissie! Alles op der gemakkie en gaan met die stok! Top hoor!
Eerst maar eens de brug over naar het oude gedeelte. Dan doemen meteen de bekendste huizen van Girona op, maar nu alleen aan de linkerkant. Terwijl ze op de foto’s altijd aan de rechterkant te zien zijn.
Na de brug zien we al gauw de bordjes van de bezienswaardigheden. We hadden wel een nieuwe wandelkaart gehaald bij het VVV, omdat onze eigen een beetje nat en onleesbaar was geworden. Die zat in de rugzak van Margreet. En daar zat ook het waterflessie wat open was gegaan. Dus die tas hing nu thuis te drogen ;-)
Duideijke kaart van het VVV, maar was eigenlijk niet echt nodig omdat de wegbewijzering prima is.
En daar is de kathedraal en zijn trappen. Kole….. wat een end.
Hiervoor hadden we een kerk bekeken (van buitenaf) die we gezamenlijk (voor dezelfde prijs) konden bezichtigen met de kathedraal. Maar de kathedraal viel tegen. Of is het dat we een beetje verzadigd raken? We hebben al zoveel gezien, dat het wel heel bijzonder moet zijn om ons nog te bekoren. Wat wel grappig was waren de maquettes van de kathedraal hoe die in de loop der eeuwen muteerde van een soort Romeins fort naar de huidige situatie.
Weer gauw naar buiten want het is natuurlijk te mooi om lang binnen te blijven. Effe acclamatiseren.
Wat een kattengejank horen we nu? Zitter er 2 van die alternatievelingen te jengelen op een soort onderstebovengekeerde steeldrum en een jankfluit. Als je al niet depressief zou zijn werd je het wel.
Op naar de volgende trappen van de stadmuur.
Die bleek toch wel ruim 1½ km lang te zijn met de nodige niveauverschillen. Soms kon je nog een extra trapje voor de lol op voor een mooi uitzicht. Ok. 1 xtje dan.
Aan het einde van die stadsmuur zou je flink wat terrasjes verwachten om de dorst te lessen. Maar niet dus. Eerst de hoek om en een km verder zagen we parasols. Het was inmiddels ook al lunchtijd dus combineren maar. Drinken, eten en uitrusten. Zo dat is effe lekkah.
Nog even langer blijven zitten zodat de winkeltje weer open waren, want de Siesta duurt tot 16.30/17.00 uur. En anders loop je in straten met allemaal gesloten winkels. Goed voor de portomonee, maar minder voor gezelligheid.
De Rambla daar was niet zo breed en lang, maar wel gezellig en vloeide naadloos over in de Joodse wijk El Call.
Een aanrader. Maar na alle trappen kondern we hier nog eens een paar honderd gaan beklimmen en dan zagen we niet zitten of eigenlijk: lopen.
Wel foto’s ervan gemaakt en een enkele gedeeltelijk gelopen om te kijken hoever die zou leiden. Ja hoor nog meer trappen. Dan maar weer terug ;-)
Hele leuke winkeltjes gezien met allerlei dingen die je niet nodig hebt, maar toch wilt kopen.
En dat dus ook gedaan.
Eindelijk hebben onze zwarte/witte en andere gekleurde dames (koeien) thuis nu een mannelijk exemplaar erbij. Wel gekeken oftie uhhhh je weet wel is, anders wordt het zo’n zootje.
En we hebben die ene nog niet gekocht of we zien een paar winkeltjes verder het exemplaar dat we al een tijdje zoeken. Ach …. VISA is geduldig ;-)
Zo nu is het mooi geweest. Ons de pletter gelopen, leuke dag gehad dus op naar “huis”. Moet nog een stukkie rijden (± 45 min)
Voor het naar hui gaan nog even Teresa gebeld en gevraagd of zij aan haar moeder 2 stel onderlakens voor de 2 eenpersoonbedden in de andere kamer. Want het bed was wel heel erg hard. En die eenpersson voelde minder hard aan.
Toen we thuis kwamen was Francesca er nog niet. Net toen wilde gaan slapen kwam ze met een stapel beddengoed aan. Gauw die andere bedden opmaken en dan alllebei redelijk vroeg naar bed en slapen als een dikke hond (schijnt Westlandse uitdrukking te zijn)
Tot morgen