16 juni 2015: Barcelona

Nou daar gaan we dan.
Best wel vervelende dingen gelezen over Barcelona. Zelf al niet de beste ervaring met die stad een paar jaar geleden.
Maar dat buitenlandse auto’s zo het doelwit zijn wist ik niet. Met scooter rijden ze naast je en als er iets interessant in de auto ligt prikken ze je banden lek en volgen ze je totdat je gaat verwisselen en dan slaan ze toe.
Hmmmm geen leuke gedachte.
Wat doen we. Gaan of niet.
Kijk als je als toerist in een grote toeristische stad loopt moet je gewoon op je hoede zijn en het de betreffende figuren niet makkelijk maken. Maar het moet ook geen obsessie worden.
Ok, we gaan toch gewoon naar de stad en parkeren dan ergens (niet in het centrum) bij een autobusstation.
Onderweg merkte we dat het (we waren vroeg, 6.60 uur uit bed) best wel druk was met forenssen en vrachtverkeer.
Dan maar afbuigen naar een dorpje voor de grote stad en daar parkeren (wel zo “veilig”) en met de trein verder.
Welk dorp wordt het? In ieder geval eentje met een station ;-) en het liefst waar ook kaartje worden verkocht. En niet via een machine met de Catalaanse taal.
Gevonden. El Masnou. Wereldberoemd.
Maar ook naar dat dorp was het onzettend druk pffff. Waar de auto parkeren…. Geen idee. Daar bij die havuhhhhh. Oh ja plek zat.
Oeps een slagboom. Kan niet meer terug. (auto achter ons). Dan maar een kaartje trekken. Dit wordt in ieder geval niet gratis parkeren.
Zo nu naar het ticketloket en naar Barcelona.
Loket dicht!!!
Staan 2 hele grote automaten met Catalaanstalige bediening. Grrrrrr.
Maar er staat een man met een paars shirt van Renfe. Die helpt (net zoals de RET de mensen helpen de machine te bedienen) en hij spreekt een beetje Engels.
Mooi dat is dan voor elkaar, maar komt er maar eens tussen bij die ouwe Spaanse wijfies….. Eindelijk heeftie oog voor ons.
Het is vrij simpel …… als je Catalaans kent ;-)
Zo 2 x ida en vuelta (retourtje) zoals ik dat geleerd heb met Spaanse les.
Maar hier heet dat: Bitllet de tornada. Logisch toch.
Zo als enige met bruine koppen tussen alle blanke forenssende Spanjaarden in die trein voor 5 haltes.
Er werd wel netjes opgestaan voor Margreet toen men zag dat ze met een stok liep.
Recht onder de Placa de Catalunya stapte we uit.
Gauw naar boven voor een bakkie. Nou gauw, het leek stoffel de schilpad wel die ober. En daar hadden we zo behoefte aan.
Wat te doen? Eerst de Hop on Hop off bus of eerst een stukje lopen over de Rambla en stukje oude stad of andersom.
Het werd andersom,maar wel alvast de buskaarten gekocht. 27 euro p/p.
Ach anders verzuip je het maar he.
Nu naar de Rambla(s) en stukkie lopen en bij de grote Markthal naar binnen.
Altijd leuk. Maar als je de hal van Valencia hebt gezien is dit maar een “kleintje”. Bakkie fruit en weer weg.
Nog even de oude Barri Gorthic wijk in richting de kathedraal van Barcelona (niet de Sagrada) en daar zouden we op de bus stappen. De groene lijn naar o.a. het strand, de Sagrada Familia.
Onder weg nog een leuk kettingje + oorbellen (die laatste hebben nooit het huisje gehaald, want Margreet is ze verloren. Kopen we zaterdag wel nieuwe) gekocht voor Mar.
Door wat leuke straatjes (blijft toch leuker dan die toeristische plaatsjes en atracties) kwamen op een pleintje bij de kathedraal.
Tja het verhaal wordt eentonig, maar ook deze viel tegen. We hebben gewoon veel mooiere gezien.
Rond 12.00 uur op de bus gestapt en gelukkig was er plek bovenin. Hmmm gaat het niet regenen dan? Tuurlijk ging het regenen, maar dan doen ze gelukkig het dak dicht (Zie foto)
Heerlijk met de wind door je haren……. En de zon op je kop.
Leuk zo’n ritje, maar je ziet ook een heleboel waar je normaal niet naartoe zou zijn geweest.
Langs het Barcelonastrand was wel aardig.
En dan DE atractie. De Sagrada Familia
Er wordt al zo lang aangewerkt dat het eigenlijk een beetje…….overdone wordt naar onze zin. Het gebouw wordt inmiddels met zulke moderne technieken en materialen afgebouwd dat het wel een poppekast begint te worden. Eigenlijk is het door al zijn bijzonder tierlantijnen niet eens meer mooi! Maar dat is persoonijk.
We zijn ook niet uitgestapt om de binnenkant te bekijken want die is dan net zo overdone dan de buitenkant. Laatmaar dus.
De groen lijn is toevallig ook de langste van de 2 trajecten dus duurt het effies voordat we op de Diagonal komen. Een grote brede Avenue die diagonaal (hoeist het mogelijk) de stad doorkruist.
Daarna komen we op een grote winkelstraat de passeig de Gracia.
Daar konden we overstappen op de Oranje lijn.
Eerst maar eens wat eten.
Lekker gegeten en op naar de volgende bus.
Weer plek bovenin en wel helemaal vooraan. Das mooi want dan zie je alles goed en kan je mooi foto’s maken. Behalve……. Ja inderdaad als het regent. Die zie je de druppels van de ruit op je foto. En zo geschiedde.
Maar dit is echt de laatste dag in de vakantie dat we regen zouden hebben. En deze regen kon je eigenlijk geen regen noemen. Alhoewel de Spanjaarden bij elke druppel de paraplu opzetten.
Toch eigenlijk gek dat wij voor dit soort gevallen gewoon altijd een buitenlands woord gebruiken. Tegen regen en zon (para)plu en sol…..
Enfin deze rit vonden wij persoonlijk leuker. We zijn opnieuw niet uitgestapt. Te veel voor een dag en Margreet.
Maar we zagen Columbus, het Olympisch dorp en stadion (1992), Camp Nou en vele mooie aparte gebouwen.
Mar had er zin in en wilde na de busritten (we hadden wel plastickonten onderhand) even de benen strekken. Zeg maar gewoon inkopen doen!
;-) hahahaha.
Nee hoor, maar wel een leuke tas gekocht.
Zoals eerder gezegd vinden we dit veel leuker, maar ja de vermoeidheid wordt voelbaar en we moeten nog met de trein en auto terug.
Maar richting de Rambla en Placa de Catalunya.
Even voor de zekerheid gevraagd welke trein en perron. Richting Calella.
Weer werd een plaats vrijgehouden voor Margreet. Mogen wij als Nederlanders een voorbeeld aan nemen.
Het werd al donker, dus voorzichting op de kronkelweggetjes naar huis.

Morgen woensdag een rustdag. Eigenlijk willen we nog wel terug naar Barcelona voor de oude buurten, maar ja de tijd en de fysieke gesteldheid zet daar vraagtekens bij.
Eerst maar slapen, dan morgen verder over nadenken.